روزی گنجشکی روی شاخه درختی نشست و به خدا گفت : لانه ی کوچکی داشتم ، آرامگاه خستگی هایم و سرپناه بی کسی ام بود تو همان را هم از من گرفتی. این طوفان بی موقع چه بود؟ از لانه ی محقرم چه می خواستی؟ کجای دنیای تو را گرفته بود؟ 

 خدا گفت : ماری در راه لانه ات بود.خواب بودی . باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند آنگاه تو از کمین مار پر گشودی. و چه بسیار بلا ها  که به واسطه ی محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی.